Bir aynanın karşısına geçtiğinde sordun mu hiç gördüğün kişi aslında sen misin? yada kişisel gelişimini tamamlamış bir insanın en fazla kaç karakteri olabilir diye?

Yıllar önce bir kalem bir kağıt alıp masama koyardım, saatlerce yazardım ve sonunda balkonuma çıkıp o kağıdı çakmak ile yakardım.

Kelimeler tutuşurken bir sigara yakar ve gerçekten ben miyim? diye sorardım. Ben değildim.

Artık kağıda yazmayı bırakmıştım ve bilgisayarımdan bir not defteri açıp klavyemle yazıyordum, ama bir kişiye yazmam ve bu kişiyle daha önce hiç tanışmamış olmam gerekiyordu.

Bir gece bir arkadaşlık sitesinde bir “hatunla” eşleşmiştim, sabırsız olan ben ve karşımda ki o kişi. Her gece 23;30 dan 23;45 e kadar mesajlaşıyorduk kısa bir süre (sinir bozucu) anlatmak istediği şeyler vardı ama anlatamıyordu. Ben anlıyordum, aslında bir yazarın değil “Bir Hacker’ ın” klavyesinden bir blog burası.

Hiç tanışmadığım o kişiye anlattım. Birisi kalemimdeydi diğeri kalbimin anahtarında bir anahtarlıktı.

Bu hikayenin ikimiz içinde tehlikeli olduğunu biliyorduk ve bunu burada bitirdik.